ونیز شهر کانالها و آبراهه‌ها

یکی از زیباترین شهرهای جهان
 

برگرفته از سایت اینگلیش آنلاین
مترجم: رزیتا ملکی‌زاده

اطلاعاتی از شهر

تنها حدود یک چهارم جمعیت 280000 نفری ونیز در مرکز تاریخی این شهر زندگی می‌کنند. مابقی در خاک اصلی زندگی می‌کنند. شیوه اصلی حمل و نقل میان این جزایر، قایق‌هایی هستند که از بسیاری آبراهه یا کانال‌های این شهر بالا و پایین می‌روند. آبراه اصلی آن گرند کانال (Canale Grande‎) است که از میان قلب ونیز عبور می‌کند. صدها پل این جزایر را به هم متصل می‌سازند. قایق‌های موتوری جایگزین گُندولاهای قدیمی و تاریخی که اکنون تنها برای تورهای شهری مورد استفاده قرار می‌گیرند، شده‌اند. مردم با پای پیاده یا با استفاده از اتوبوسهای آبی در شهر تردد می‌کنند.

در مرکز شهر ونیز میدان سن مارک یا سن مارکو قرار دارد. معروفترین کلیسای شهر، کلیسای جامع سن مارکو و کاخ دوج (Doge) که به مدت صدها سال محل زندگی حاکمان ونیز بوده است، از جمله جاذبه‌های مهم این میدان به شمار می‌روند. این میدان یک جاذبه گردشگری است که اطراف آن را کافه‌ها و فروشندگان دوره گرد فراگرفته‌اند.
شرق این مرکز تاریخی در قسمت بیرونی تالاب، جزیره ماسه‌ای 10 کیلومتری لیدو (Lido) قرار دارد که هزاران نفر را در تعطیلات تابستانی به خود جذب می‌کند. جشنواره فیلم ونیز یکی از مهمترین رویدادهای سالیانه فیلم است که در این مکان برگزار می‌شود.

میدان سن مارکو و کاخ دوج

محل قرار گیری ونیز در سطح دریا و گرمایش جهانی موجب بروز مشکلات فراوانی برای این شهر شده است. در طول قرنها، این شهر مدیترانه‌ای به طور مرتب با جزر و مدهایی که به سوی شهر آمده‌اند دچار سیل و آب گرفتگی شده است.

از ماه نوامبر تا فوریه پدیده آکوا آلتا  (acqua alta ‎) یا بالا آمدن آب رخ می‌دهد. آکوا آلتا وضعیتی است که در آن سطوح دریا تا یک و نیم متر بالا آمده و بسیاری از مناطق مشهور ونیز را می‌پوشاند. پیاده روهای چوبی بایستی ساخته شوند تا عابرین بتوانند از طریق آنها عبور کنند. آب شور دریا شالوده و فوندانسیون بسیاری از ساختمانها را خراب کرده است و به تعمیرات مداوم نیاز دارند. آب به درون ساختمانها نفوذ کرده و دیوارها و نقاشی‌ها و دیواره نگاریهای ارزشمند را از بین می‌برد. صنایع و گردشگری سطوح آب زیر زمینی ونیز را کاهش داده و موجب بی ثباتی و متزلزل شدن پایه‌های ساختمانها شده‌اند.
 

بیشتر بخوانید: شهر آبراه‌ها

این جزایر با نرخ نگران کننده 3 تا 4 میلی‌متر در سال در حال فرو رفتن و نشست کردن است. برنامه‌ریزان شهری در حال کار بر روی ساخت مجموعه دروازه فولادی هستند که امید دارند از ورود آب دریا به درون این تالاب جلوگیری کنند. قرار بر این بوده است که این مجموعه تا سال 2016 به بهره برداری برسند.

مردم شهر

ساکنین ونیز محصور در آبراهه‌های اطراف خود هستند. از دهه 1950 هزاران نفر این جزایر را ترک و به مستر (Mestre ‎) و سایر مناطق دور افتاده نقل مکان کرده‌اند به دلیل آنکه این شهر مملو از گردشگر شده و هیچ فضایی برای مردم محلی وجود ندارد. هزینه زندگی نیز در حومه‌ها کمتر از بخش تاریخی گران است. به خصوص جوانان ونیزی خواهان آن هستند از هرج و مرج و آشفتگی این شهر قرون وسطایی فرار کنند.

اقتصاد

اقتصاد ونیز به صنعت گردشگری متکی است. هر ساله 20 میلیون گردشگر به این شهر سفر می‌کنند. هنرمندان شیشه‌های دست ساز، پارچه و وسایل منزل به آنها می‌فروشند. ونیز یکی از شلوغ‌ترین بنادر ایتالیا است. صنایع شیمیایی، پالایشگاه‌های نفت و پردازش فولاد در سرتاسر این سرزمین گسترده شده‌اند.

پل ریالتو و کانال گرند

تاریخچه

حدود 500 سال پس از میلاد اولین افراد در تلاش برای فرار از قبایل آلمانی که جنوب اروپا را مورد حمله قرار داده بودند، به جزایر ونیز آمدند. آنها از طریق ماهیگیری و تجارت امرار معاش می‌کردند. تا سال 800 ونیز دارای شرکای تجاری مهمی در قسطنطنیه و شهرهای شمالی آفریقایی بود.

در قرون وسطی ونیز به یک دولت شهر مقتدر تبدیل شد. این شهر به ثروتمندترین شهر در اروپا تبدیل شده و مسیرهای تجاری را در تمام سراسر دریای مدیترانه کنترل می‌کرد. دوج‌ها که از میان افراد ثروتمند ونیز انتخاب می‌شدند، بر شهر حکومت می‌کردند. امپراتوری ونیز در قرن پانزدهم به اوج قدرت خود رسید.

عصر اکتشافات باعث رکود ونیز شد. دریانوردان به دنبال یک مسیر دریایی به سوی آسیا بودند. هنگامی که دریانوردان اسپانیایی و پرتغالی شروع کردند به سرزمینهای جدید دست یابند، تجارت به غرب اروپا و اقیانوس اطلس تغییر جهت داد. گسترش امپراتوری عثمانی منجر به از دست رفتن بسیاری از سرزمینهای ونیزی در دریای مدیترانه شرقی شد. علاوه بر آن، طاعون یک چهارم جمعیت این شهر را از بین برد.
در پایان قرن 18 ناپلئون کنترل ونیز را در دست گرفته و امپراتوری آن را میان فرانسه و اتریش تقسیم نمود. در اواسط قرن نوزدهم، نیز به بخشی از ایتالیا تبدیل شد.

فرهنگ و هنر

ونیز نه تنها دارای معماری غنی است که سبک گوتیک و بیزانس را نشان می‌دهد، بلکه ساختمانهایی دارد که متعلق به دوران مختلف هستند. در طول قرون وسطی و رنسانس، ونیز همراه با فلورانس و روم به مرکز هنری اروپا تبدیل شدند. تیتیان یکی از معروف‌ترین نمونه‌های مدرسه هنری ونیزی است که به یکی از اولین مراکز نقاشی اروپا تبدیل شد.
ونیز هر ساله پیش از شروع فصل لنت (ایام مقدس) میزبان جشنواره مشهوری است. مردم ماسکهای ونیزی معروفی می‌زنند که با دقت و مهارت زیاد از چرم یا چینی ساخته شده‌اند.
 

منبع: راسخون